Nejat Elibol Gönderileri
Nejat Elibol kitaplarını, Nejat Elibol sözleri ve alıntılarını, Nejat Elibol yazarlarını, Nejat Elibol yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir gün tarih bizi haklı kılacak diyen insanların sesleri bazen yılların boşluğunda kaybolur. Haklılığını kabul ettirmek bir güç ilişkisidir, kendi dönemlerinde haklılığını anlatamayanların bunu geleceğe aktaracak gücü bulmaları gerekir.
Sayfa 69 - Scala Yayıncılık - 1. Baskı
Kolunuz yaralanır, yitirdiğiniz şey iyileşip tekrar eski hâline dönüşene kadar acı duyarsınız, ruh sağlığınızı yitirirsiniz, düzelene kadar acı duyarsınız, sevdiğiniz biriyle kavga edersiniz, bir süre aranızdaki güzellikleri yitirmişsinizdir, aynı duyguları tekrar oluşturana kadar acı çekersiniz, ondan ayrıldığınızda yitirdiğiniz şeydir size acı veren.
Sayfa 44 - Scala Yayıncılık - 1. Baskı
Kafasında yanıt bulamadığı sorulara gelince; onların yanıtını yaşamın içinde bulacaktı. Zaten tüm soruların yanıtlarını yaşamdan bulup çıkarmaz mıyız?
İnsan yüreği sakinleşir, sonra yine birden fırtınalar doğar içinde. Çözüm bulamayacağını sandığı anda, içinde bir şeyler çözüme yakınlaştığını fısıldar. Çözüme ulaştığı anda yeni çözümler gerekir ona. Umudundan vazgeçmez yine de. Umut nedir ki zaten? Umutsuzluğun içinden çıkmış bir şeydir o. İkiside birbirini bırakmaz bir türlü. O zaman yüreği hep kıpır kıpırdır insanın. Güler, üzülünce mahvolur; mahvolur sonra yeniden doğar. Tüm duygular : sevinç,acı,umut , umutsuzluk ,doyum ve doyumsuzluk; hepsi vardır insanın yüreğinde. Hepsini yaşar. O bunlardan birincisini yaşamak ister hep; yani umudu, sevinci… Biri olmadan diğeri olmaz halbuki…
Bazen hüzünlü olmayı elden geldiğince çabuklaştırır akşamlar.
Hani insan küçük bir kuşu alır ya avucuna, onun kalp atışlarını, heyecandan titrediğini duyar ya yüreğinde, ruhu öyle avucundaydı sanki.
Tuhaf şey diye düşündü , tek başına kalıp da insanın, kendisini yalnız hissetmemesi..
Şimdi artık kendisine bile inancı yoktu. Kendi varlığına boşlukta yer arar oldu.
Denizin üstündeki azgın dalgalar nasıl derinlere ulaşamazsa ruhu öylesine derinlerdeydi; açığa çıkmıyordu. Asıl yaşam, içinde gizliydi. Ve o yaşam pırıl pırıl el değmemiş güzellikte yeşil bir orman gibiydi.
Sonunda ezilmeye bile alışıyordu insanoğlu...