Dili kullanışı bakımından felsefeciden ziyade edebiyatçı olarak görülen ve eleştirilen Nermi Uygur, düşüncelerini denemelerle anlatmayı tercih ediyor ve bence iyi de yapıyor. Okurken kendisinin düşüne süreçlerine bizzat şahit oluyorsunuz. Metafizik ve felsefe arasındaki ilişkiyi incelediğinde mesela, yazdıklarını okumaktan ziyade; sanki onun zihninin içinde, bu düşünce yolculuğunda yanındaymışsınız gibi geliyor. Siz de onunla beraber düşünüyor ve eleştiriyorsunuz. En güzel yönü de denemelerinin başında ele aldığı konuyu hangi çerçevede inceleyeceğini yani inceleme sınırlarını net bir şekilde belirtmesi. Böylece konu ne olursa olsun, örneğin metafizik, geniş çaplı bir inceleme olmayacağını ve o konunun hangi kısımlarının ele alınacağını önceden biliyorsunuz.
Filozofların isimleri o kadar az geçiyor ki hiç felsefe bilmeden de gayet rahat anlayabilirsiniz konuyu. Şahsen biraz daha felsefe, biraz alıntı, kavram kargaşası okumak isterdim ama Nermi Uygur da böyle uygun görmüş kendine dili.
