Nevzat Çapkın Sözleri ve Alıntıları
Nevzat Çapkın sözleri ve alıntılarını, Nevzat Çapkın kitap alıntılarını, Nevzat Çapkın en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Seviyorsan saf sayılıyorsunuz, mutluysanız önemsiz ve basit diyorlar size, eli açık ve özveriliyseniz size kuşkuyla bakıyorlar, bağışlayıcıysanız zayıf deniliyor. Başkasına güveniyorsanız aptal diyorlar." Bütün bu özelliklere sahip olmak istediğinizde, insanlar (düzen insanı) hemen sizin sahte olduğunuzu yaftalıyorlar.
İnsan özgürlüğe tutkun bir varlıktır. Özgür insan zorunluluga boyun eğmeyi reddeder. İhtiyaçların kölesi olmamak için gövdesine hâkim olur. Çalışmasında sadece hakim olmadıklarına asla bağımlı olmamak içindir, yani bağımsızlığını sağ lamak ve güçlendirmek içindir.
Sevgi daima birleştirir. Rollo May'ın belirttiği gibi "olmakla varolmak arasında bir köprü durumundadır. Gerçekle değeri birleştirir."
“Mevcut kapitalizmin ve uygar toplumun gerçek yüzü, şiddet, yalan, vicdansızlık, hukuksuzluk, güç ilkesine tapınma, bir taraf mal ve mülke boğulmuşken diğer tarafta ise açlık, sefaletten ölüme geniş köle yığınları, avare köylüler, işsizler ve toplumsal çarpıklıklarla yüklüdür.”
Sayfa 54Kitabı okudu
Şu açıkça anlaşılıyor ki birinci doğanın kendi döngüsel sistemi içinde hayat bahşeden oluşuna karşı ikinci doğanın yani toplumsallığın, topluluğun mimarı da kadındır. Hem yaşamsal gerçekliklerin icadı hem de içsel sezgilerinin anacıl, sevgisel, yaşamsal ve koruyucu özelliği birinci doğayla uyumlu, birbiri ni besleyen iki olgu haline gelmesini sağladığını söyleyebiliriz.
Hakikat: kavramsal olarak ifade edersek eğer, değiştirmeyeceğimiz şeye hakikat diyebiliriz. Metafiziksel açıdan bakılırsa, kavram olarak şu ifadeye denk ayardadır; "hakikat denen şey ayağımızı bastığımız toprak, üstümüze uzanan gökyüzü dür. "der Arendt. Dolayısıyla bu ikisinin ortasında yaşanan insan ve insanlık gerçeğidir. Aynı zamanda gerçeklik ise ken dini insanla yaşamla anlamlandırır.
Nitelik kazanan birey toplum üstüne çıkma toplum üstü ya da toplum dışı bir hak kazanmış hakka sahip değil bireyin kazandığı nitelikle birlikte toplumun niteliğini arttırır. Gelişmiş bir toplum gelişmiş bireylerin katkısı ile mümkündür. Dolayısıyla etkin eylem olarak insan kavrayışı biyolojik olana aitse de ama her zaman bu kültürel bir gelenek içerisinde yaşanır. Kültür toplumsal dinamiklerin işleyişinden oluşan bir yaşam örgüsüdür.
Bir insan yoktur, insan değil, insanlar (toplum) yeryüzünde yaşar (sözsel).
Birey toplum dışına çıktımı kendi yetilerinin ve sorumlu luklarının bilincinde olmayan ve hem kendi kendini hem de yeryüzünü tehdit eden bir yaratık olması şaşırtıcı değildir.
Hz. Muhammed çoğu kez şunu söylemiştir. "Ben yeni bir din getirmedim. Ben Hz. Ibrahim dinini bir devamı niteliğinde bir din olduğunu belirtmekteyim."
Gerçek bilim insanları maddiyata hiç tenezzül etmediler. Onların aşkı bilim aşkıydı. "Her gün giydiğim bu elbisemden başka elbisem yok, eğer bana yeni bir tane alma nezaketi gösterecekseniz lütfen siyah renkte ve giyimi kolay bir şey alın ki laboratuarda da giyebileyim" di yen Madam Curre.
Hatırlama ödevi geçmişe karşı bir saygı ödevi vardır. İnsanın tarihsel, kültürel etkenler diyebileceğimiz etkenlerin rol oynadığı bir toplumsal yaşamı vardır. Bizzat bu toplumsal yaşamı vardır.
Bilim özgür ve bağımsız lığıyla insan ve toplumun tabiatının bir sonucudur ve gücünü de bundan alır. Bilim her zaman hakikatin peşinde olmakla güç, iktidar ve erdem kazanmıştır. Marks'a göre bilim araştırma merakı değil, "toplumsal ihtiyaç ve ekonomik koşullar dır" diye tespit yapmaktadır.
Uygarlık nedir? Sorusunu genel görüş şöyle formüle edil mektedir. "Uygarlık aklın, bilim ve teknolojinin yarattığı iradi yapma bir sistemdir." Uygarlık kültürden doğsa da kültür gibi değil. Yayılım gösteren bir karaktere sahiptir. Bu karakteriyle bir ahtapot gibi hem insanı hem de doğayı sarmış durumdadır.
"Huzursuz bir ilişkidir.” Bilim insanları, "toplumun bilimi desteklemesini ama yönetmeme sini isterler. İktidarın ise bilim anlayışı daima bilimi yedekle me ve kendi güdümünde tutma, bilimin gücünü kendi iktidarı uğruna kullanma; bilimin iç bütünlüğünü ve anlam gücünü parçalamaya yöneliktir.