Yaşama şansına kimin sahip olduğu ya da kimin ölmesi gerektiğiyle ilgili kararı ne ben verebilirim ne de bir başkası. Hepimizin yaşayacağı bir hayat ve yerine getireceği bir yaşam amacı var..
Uzun bir süre düşündüm..duygularımı nasıl kelimelere dökebilirim; en iyi nasıl ifade edebilirim diye. Çok düşündürücü ve öğretici bir kitap oldu; tabikide kendi çapında. Birini kaybetmenin ve bununla yaşamanın; bunları ıdrak etmenin, kabullenmenin ne kadar zor olduğunu tekrardan anladım. Bazen gerçeklerle yüzleşmenin bize dünyayı gülümseyerek karşılamayı ögrettiğini ve susup huzura kavuşmak için yardımcı olduğunu anladım. Birinin cenazesine katılmanın; hatta o kişiyi tehşiz etmenin ne kadar ağır bir yük olduğunu tahmin edebiliyorum ama tamamıyla anlıyorum diyemem, çünkü bunu hiç yapmak zorunda kalmadım. Ama Nicola simpson'nın dediği gibi: "Bu görüntü, hayatımın sonuna kadar benimle kalacak ve bunu istemiyorum." Sevdikleriniz yaşıyorsa bunu anlıyamazsınız; çünkü güzel ve kötü anıları hala yaşıyor ve biriktiriyor oluyorsunuz. Ama kaybettiğinizde anılara sarılmak için ve o son halini görmemek için çırpınırsınız. Herkes acılarını farklı sarıp sarmalar, farklı şavaşır hayatına devam edebilmek için. O yüzden belki kitapdaki anlatılanları ve yaptığı seçimleri, yürüdüğü yolları herkes mantıklı karşılamıyabilir. Bu kitap bir annenin kızından sonra hayat şavaşını anlatıyor; ve bu yaşanmış gerçek bir hikaye ve herkesin başına gelebilcek bir hikaye..bu yüzden benim için çok ayrı bir yerde olacak bir kitap.
Nicola 35 yaşında genç bir anneyken hayatının en büyük acısını yaşıyor. 15 yaşında ki kızını trajik bir trafik kazasında kaybediyor. Bir gece vakti polis memurunun getirdiği ölüm haberi ile hayatı altüst olan bir annenin evlat acısı ile nasıl başa çıktığını , içine düştüğü acının psikolojik ve biyolojik onu nasıl sıkıntılara soktuğunu anlatan bir kitap.
Olaylari abartmadan bir annenin acısını en anlaşılır şekilde yansıtan bir eser.
Böyle kitaplarda tavsiye söz konusu olunca zevkler ve renkler diyorum sadece.
Ama farklı tür kitap okumak isteyenlere tavsiye ederim
Hayrli günler dilerim...
Es selamu aleyküm :)
Bir kitabın daha sonuna geldim. Aslında ne diyeceğimi ne yazacağımı bilmiyorum. Öncelikle şunu söylemek isterim ki Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın. Bir annenin evladını kaybettikten sonra ki yaşadıklarını, hissettiklerini, acıyla nasıl baş etmeye çalıştığına şahit oldum. İster istemez kendinizi ağlarken buluyorsunuz, seneler bile geçse o evlat acısı bir parça bile geçmiyormuş. Nicola her güldüğünde suçluluk duygusunu hissetti, her sabah uyandığında ölüme bir gün daha yaklaştığını için sevindi. Ülkeden ülkeye gezdi acısını bir nebze unutmak ve hayatını yoluna koymak için. Meditasyonlar, sporlar, hobi edinmeler vs sürekli bir uğraş aradı kendine. Bir kitap gibi değil de acılı bir annenin günlüğünü okumuş gibi hissediyorsunuz
Alkollü araba kullanan kim varsa eline bu kitabı vermek lazım. Okusun ve trafikte yaptığı tek bir hatadan dolayı geride nasıl insanlar bıraktığını görsün diye. Gerçekten herkese tavsiye edeceğim bir kitaptı