Elə dayanırsan, elə baxırsan,
Elə bil qarşında quru bir daşam.
İpək saçlarını bir vaxt oxşayan
Elə bil hardasa mən olmamışam.
Səni dostlarımla, tanışlarımla,
Mən tanış edərdim nə vaxtsa bir-bir.
İndi özgələri yad ehtiramla,
Deyirlər tanış ol...
Nə qəribədir?!
Yuxuda görərdin nə vaxtsa hər dəm,
Yolumu gözlərdin yollardan uzaq.
Mən sənin yuxundan çıxıb gəlmişəm,
Bu da bir yuxudur, gəl tanış olaq.
Qoluna girərdim... bu, yadındadır,
gedərdik... yolumuz , arzumuz şərik.
Qolum qollarının lap yanındadır,
toxunsa biz indi üzr istəyirik.
Hayanda oldumsa səhər, ya axşam,
Aradın sən məni, gördün sən məni.
İndi gözlərinin qabağındayam,
Hayanda durum ki,
Görəsən məni?
Niyə ağrıyırsan, nədir möhnətin?
Nəğməsi dilində qalan ürəyim.
Ey məni buz bilib yola getməyən,
Ey məni odlara salan ürəyim.
Mənim ola-ola mənə qənimsən,
Mənmi səninkiyəm, sənmi mənimsən!
Gah adi bir nöqtəm, gah bədənimsən,
Gah bütöv bir dünyam olan ürəyim.
Göz doymur dünyadan, bu tamaşadan,
Bir yerdə vursaydıq ömrü başatan.
Ey mənim sinəmdə məni yaşadan,
Ey mənim əlimdə ölən ürəyim.
Sənin göz yaşınla,
sənin gülüşün
hərəsi dünyanın bir çalarıydı.
Biri — kölgəsiydi, biri — günəşi,
kölgədə üşüyüb, gündə yanırdım.
Göz yaşı — bir qadın çağırışıydı,
kişiləri kişiliyə çağırış.
Gülüşün— bir qəlbin yaz yağışıydı,
yaşamaq eşqiydi bəlkə bu yağış?!
Dilində şikayət, amma gülürdün,
necə qərar tutub od buz içində?!
Köhnə divar kimi hey sökülürdün,
daş bina kimiydin sən toz içində.
Dünya şirin idi, acı deyildi,
acılar, şirinlər necə təzəydi!
Göz gözün sirrini açıb deyirdi, —
biri o birinin xəbərçisiydi.
Bilmədim, bu yaşda nəydi günahım,
qarşımda bu gülüş, göz yaşı nəydi?
Pənah gətirmişdin, mənə,
pənahım!-
Bəlkə bu taleyin son töhfəsiydi...