"Adıgözəlov Hafiz Ramiz oğlu 1990-cı ilin yanvarında Qazax rayonunun Bağanis Ayrım kəndində anadan olub. 1990-cı il martın 24-də ermənilər bələyinə benzin töküb yandırıblar. Dünyada cəmi iki ay yarım yaşayıb. Gənc anası köməyə gələndə onun da üstünə benzin töküb yandırıblar. Kənddə danışırdılar"
Sayfa 59 - Bütün millətlərə, beynəlxalq məhkəməyəKitabı okudu
- Ata, güllü bir corab al,
heç nə daha istəmirəm.
Sən tülkülü bir kitab al,
heç nə daha istəmirəm.
Bir plaş al, iki bayraq,
bir qara zont, bir ağ papaq...
heç nə daha istəmirəm.
Bu dünya nərdivandı –
Qalxanda mehribandı,
Enəndə nə yamandı…
Görüşdük pillələrdə,
Yolun yarısında biz.
Sən qalxırdın bu dəmdə,
Mən enirdim xəbərsiz.
Səni arzularına
Qaldırırdı nərdivan.
Məni xatirlərə
Endirirdi bu zaman.
Birimiz – günçıxana,
Birimiz – günbatana.
Qalxa bilməzdim daha,
Nə o güc, nə o taqət.
Sən də enə bilməzdin –
Haqlı, haqsız vermişdi
Öz hökmünü təbiət.
Gərək ya düşməyəydi
Bu görüş heç araya,
Ya sən əvvəl gələydin,
Ya mən sonra dünyaya......
Sənin göz yaşınla,
sənin gülüşün
hərəsi dünyanın bir çalarıydı.
Biri — kölgəsiydi, biri — günəşi,
kölgədə üşüyüb, gündə yanırdım.
Göz yaşı — bir qadın çağırışıydı,
kişiləri kişiliyə çağırış.
Gülüşün— bir qəlbin yaz yağışıydı,
yaşamaq eşqiydi bəlkə bu yağış?!
Dilində şikayət, amma gülürdün,
necə qərar tutub od buz içində?!
Köhnə divar kimi hey sökülürdün,
daş bina kimiydin sən toz içində.
Dünya şirin idi, acı deyildi,
acılar, şirinlər necə təzəydi!
Göz gözün sirrini açıb deyirdi, —
biri o birinin xəbərçisiydi.
Bilmədim, bu yaşda nəydi günahım,
qarşımda bu gülüş, göz yaşı nəydi?
Pənah gətirmişdin, mənə,
pənahım!-
Bəlkə bu taleyin son töhfəsiydi...
Yenə də gözlərim gözündə qalıb
Gördüyüm mənaya qurban olaram
Əgər həqiqətsən,mən həqiqətə
Röyasan,röyaya qurban olaram.
Söhbətin şirindi, gülüşün təzə,
Saldın ürəyimi eşqə, həvəsə
Sən ayaq basdığın o yola, izə,
Çəmənə, səhraya qurban olaram.
Çatsın hər muradın başa dünyada,
Bir arzun dəyməsin daşa dünyada.
Bu dünya gözəldi, yaşa dünyada,
Sən olan dünyaya qurban olaram.