beyaz
öncesinde bir evin ve bahçesinin bir ülke
gerekecek sana. yaşatmak kaygısına gelmeden
sivil bir iş
terk etsen bile bu şehri anısı bozulmayacak
o şiirin. hiç denizin olmadı senin
arkandan gelecek
bir şehrin daha verimi kalmadı gözlerine. uyan!
kurtulamazsın gitmek'ten
trene umut kessen kaçağa çıkacak
adın. kuyudan su dilese ellerin
gözlerin
tükenecekler
işte ben bunları derken bir sızı düşüyor alnıma
bir oyuk açıyor kendine. bir de çadır kuruyor acı
nasıl bölünmüşse karalara dünya, öyle bölüyorum
ruhumun telaşla düştüğü gövdeyi