dağınık kara
kara kara huylandım da kuyulandım hayata
su topladım durmadan, taş attım kendime
boşluklar vardı, sessizlik ve birkaç damla mürekkep
dağıldı kara
ben aslında dağınık bir kederdim, dalgın bir kusur
soyumun mirası, alnımdaki oyuktan oyma
gövdem ruhumun ücra yeriymiş, kanayan bir ülkeymiş
insan. o ilk talan o ilk yağma o ilk