bir yemektir korku
pişirdikçe tadına bakılan
karanlık çağ mağaralarına inen
gürlemedir gök
indikçe parlar titreyiş
yeni bir yuva kurar bedenlere
benden sana bulaşan yalnızlık
seni de alır kollarına
daire çizer kalemler
gözlerimizi kapatıp
ellerimizi düşleriz
kendindeki mührü de
aydınlatır mum
böyle oluşur yüzlerdeki gölgeler
söz alevinde