İnsan bazen,
Bir çocuk olmalı.
Sevinçleri bir ıslık dudaklarında...
Bir ışık olmalı,
Tüm karanlıklara inat.
Bir umut olmalı bir düş,
Kimse yüreğine sığdıramamalı,
Öbek öbek kat kat,
Kimse okumasa da bir şiir olmalı,
Kimseler bakmasa da mavi bir gökyüzü.
Kimseler seyretmese de ,
bir film olmalı.
Bir şarkı olmalı herkesin mırıldandığı,
Bir ekmek kokusu gibi,
İnsanın yüreğine öylece dolmalı...
Mükemmel bir şiir kitabı bitirdim.
Kesinlikle okuyun dediğim kitaplar arasında yer alıyor. Her bir şiir o kadar derinden etkiliyor ki insanı...
Engelli bireylerin bizlerden neler beklediğini öyle güzel bir şekilde aktarıyor ki...
Bizleri empati yapmaya çağırıyor.
“Engel bedenimizde yüreğimizde değil...
Engeli yok edecek anahtar beynimizde...
Düşünmeye engel yok ...” diyerek bizlere sesleniyor.
“ Hepimiz bir elin parmakları gibiyiz
Farklıyız yani;
Kimimiz niteliğinden uzun,
Kimimizse kısa; “kısa” ama bir elde “ birliğiz”
Hep ve hep bir amaç için var olduk ki bu yüzden,
“Ayırıp sınıflandırmaya da gerek yok bizi”...
“ Bir elin parmakları gibiyiz hepimiz;”
Yani farklıyız ama
Farklılığımız bizleri ayırmaya “ engel” değil
Ve olmamalı da
Hepimiz biriz;
Hepsi bu....”
Bu şiiriyle de mesajı buraya bırakıyorum.
İyi okumalar dilerim...