“Elinden kayip gidenler için de üzülme.
Zira hayirlsi olsaydi hiçbir sey elinden kayip gitmezdi.
Ve hiçbir seyi de kayip olarak görme.
Kayip gidenler belki de senin kurtulusundur. Bilemezsin.”
Eskiden katlandıklarıma artık katlanamıyorum.
Bazen düşünüyorum da eskilerden eskiden ne çok harap etmişim kendimi.
Anlamaz insanlara ne çok şeyler anlatmışım. Bilmez insanlara ne çok sorular sormuşum. Yanlış insanlara ne çok doğrulardan söz etmişim.
Biri de çıkıp da şaşırtmıyor bizi. Mesela, biz değer vermeden değerimizi bilsin.
Biz anlatmadan onlar bizi anlasın.
Biz onların yanında olmadan onlar bizim yanımızda olsun.
Bazen insan şaşırmak istiyor.
Şaşırmaya ihtiyaç duyuyor...