Şiirsel bir dille yazılmış "aynı masalları dinlemelerine rağmen, ötekiler hiç böyle bir şey yaşamadılar" önsözüyle başlayan bir Orhan Pamuk romanı. Buna rağmen oldukça zor bir dili var, tam anladım derken anlamadığını fark ederek yola devam ediyorsun. Yine de enfes bir tadı var. :) Otobüs yolculuklarını, o koltukları, muavini, mola verilen yerleri, indiğiniz küçük kasabaları ve insanlarını farklı bir gözle görmenize yardım eden enfes kelimeler. Her insanın yaşamının bir döneminde yapabilmek istediği ancak çoğunlukla gerçekleştiremediği eylemi anlatırken sizi alıp çok farklı yerlere de konuk ediyor. Kendi içimizde bir arayış, kayboluş, yol bulma, tükenme, yenilenme, terk edilme, geri dönme.. Hatta ölüme kadar o son anda ne düşünebileceğimizi bile öylesine naif bir dille anlatmış ki Yeni Hayat her birimizin kendi hayatlarımıza dahil ettiğimiz bir kitap gibi.. Yetmiyor o dönemin Türkiye'sine modernleşme, kapitalizm, batılılaşma kavramlarıyla yine yakından bakarak her bakış açısının süzgeçinden geçiriyor insanı. "yeni hayat" her defasında sanki değişecekmiş gibi duran bir varlığa, asla değişmeyen ama yine de okunmaya değer olan bir kavrama, yaşamın kendisine başrol veriyor. Göndermelerle dolu bu kitabı Orhan Pamuk'un uzun uzadıya tasvirleriyle ve nostalji kokan diliyle okumak bir başka zevkli. Varoluşsal Arayışı bir de Orhan Pamuktan okuyun Yeni Hayattan dinleyin derim.. :)
NigRa) ile sohbet ederken etkinlik fikri çıktı ortaya yapalım mı yapalım, gerek insanların ön yargılarını kırmak adına, gerek okuma
