Bir anlığına her şey iyi olacakmış gibi hissettim. Ya da her şey zaten yolundaymış gibi. Evet, yolundaydı. Ben, güzel mi güzel bir kalenin balkonuna çıkmış, ülkesini izleyen bir prensestim.
Ve rüzgar estiğinde, aldı götürdü tüm üzüntüyü. Güzel prenses gülümsedi, tıpkı güneş gibiydi.
Sıcak gözyaşları yanaklarımdan aşağı süzülürken gözlerimi kapalı tuttum. Ben ne bir prensestim, ne de güvenli bir kaledeydim.