Çatıya karşı, yıldızın
yanı başında, boş odanın yanında şarkı söyleniyor.
Ay olmayan bir hâle, lamba olmayan bir ışık var. Solgun toprakta siyah bir dörtgen ama.
Ve bu siyah dörtgen, boş oda.
Her şey orada
ağacın geri dönüşünde
yitik yolda
gözyaşlarıyla şişmiş sessizliğin
yol kavşağında
yeni bir geçitle durdurulmuş yol
ya da rüzgâr ipliğinin ucundaki
örümceğin umudunda