Yazar işi ile hayatını harmanlamış ve sohbet havasında anlatıyor. Bu sırada ebeveynlerin her şey için ne kadar aceleci davrandığından bahsetmiş. Çocuğa yemek yerken acele etmesini söylediğinizde ya daha yavaş yiyeceğini ya da ben doydum diyeceğini söylemiş. Bir doğum günü partisi yapılırken, çocuk okula yazdırılacakken her kafadan bir ses, herkeste bir daha iyi olma, daha pahalısına sahip olma hırsı olduğunu anlatıyor. Çocuk okuldan döndüğünde günün nasıl geçti denilecek yerde ödevin var mı? tamam hadi üstünü çıkar sofraya otur gibi cümleler kullanıldığından bahsetmiş. Kitap güzel genel olarak bu tarz kitap okuyanların bildiği şeyler olduğunu düşünüyorum. Yine de bir annenin deneyiminden faydalanmak isteyenler okuyabilir.
