R. Serkan Bozkuş Posts
You can find R. Serkan Bozkuş books, R. Serkan Bozkuş quotes and quotes, R. Serkan Bozkuş authors, R. Serkan Bozkuş reviews and reviews on 1000Kitap.
Günlük hayatta yalnızım ruhen ve kalben
İnsanların çoğuyla anlaşamıyorum genellikle kendi kurduğum dünyadaki karakterlerle içten konuşuyorum onları görmüyorum ama hissediyorum çünkü yalnızım, derdimi hiç kimseye anlatamıyorum. Gün içerisinde yaşadığım çok şey bana ağır geliyor. Bir gün kitap fuarı açılmıştı ve benim gözüme iliştin ismin çok cazibeliydi öylesine aldım koydum poşete ve seni kitaplığıma koydum
Hiç bir şekilde aramadım ve sormadım seni bir gün gözüme iliştin tam çaresiz bir anda bulup okudum seni. İlk sayfaların bağımlılık yapıyordu son sayfalarına gelince kendimi gördüm. Seninle aynı durumdayım senin gibi benimde hayali karakterlerim var. Araştırmaya başladım goguldan makale okuyorum.
Ama biliyormusun : hiç kimse beni anlamıyor inan hiç kimse beni anlamıyor. 
Bütün Pencereler Birer Yalnızlıktır
Anlayamıyorlar gerçekten çok farklıyım görüntüleri gibi değilim...
Okuduğum kitabın son sayfasında yazılan ve benim hoşuma giden bir alıntıyı sizinle paylaşmak istiyorum
Çaresiz, yalnız kalmayın ve hayatınızdaki hiç kimseyi yalnız bırakmayın. Yalnızlık çaresizliği, çareszlk kmesizliği kimsesizlik şizofreniyi doğurur
Bir odunun, insana verebileceği en büyük değerdir kitaplar dedi. Şiirimsi bir ses tonuyla.
Boğazıma sildi yine kelimeler
müsadenizle; söveceğim...
Kaybettiğim benliğim bir şarkının içine mahkum edilmiş gibiydi.
Kaybediyorum!
Sanki gecenin tam ortasında
yüreğimi bile unutmuşum...
Hiçbir adres yok elimde bir gül yollar hep çıkmaz!
Sahil hangi cümlenin gizli özlesindesin sen?
Benden başka kimin öznesindeydin?
Öyle ya da böyle gitmemeliydi. Birlikte geçirdiğmiz onca zamana bu kalemi çekmem eliydi. Silip atmamalıydı bir seferde. Bir başka yolunu bulabilirdik, gitmek tek doğru muydu? Geçmeyen, geçmişimdi benim. yaşadığım anılarım, acılarım, hayallerimdi... Nasıl kıydın bize? Nasıl hiçe saydın beni? Sana kızmıyorum aslında, en büyük suçlusu benim bunların. Kendi sonumu kendim yazmıştım.
Öyle bir gitmelisin ki benden, piç bir ayrılık.
Yakmadı yüreğime bir tek adını söylerken titreyen dudaklarımın
vebali yüklenmeli o ince boynuna.
Ve sen Havva kadar günahkar olmalısın.
bir elma uğruna bir cenneti kaybettiğini
her an hatırlayıp; yanmalısın, kavrulmalısın...
Anlamını bilmediğim, hislere kaptırmışım küçük yüreğimi.
