İnsan kendini yalnız hissettiği zaman hep başkasına sığınma ihtiyacı hisseder. Ve ben de özgeçmişimin çakıl taşlarına sığındım. Fakat o çakıl taşlarının bir gün yüreğime saplanacağını bilmiyordum. Dibine kadar batırdı yüreğime yarı mavi saçlarını. Evet içim kanıyor, ever yarın kalan şeyler var, evet bu sevda biraz yarım. Ama yine de biliyordum her şeyin ondan ibaret olmadığı...