"... Ve yine uğurlarken mayısı
Çoğalıyor çiçekler doruklarda
Zindanlarda
Çoğalıyor kuşlar
Kelebekler
Çoğalıyor düşenler
Dirilenler
Ve savaşanlar
Daha da çoğalarak ..."
|
çîyaye bêxêr
di her berbangê de
silavek şermok derdixe ji pêsîra xwe
û ramûsanek ji dil dişîne ji cûdî re
ne keştiya nuh hewandibû bêxêr
ne jî bûbû stargeh ji şoreşgerekî re
keştî bi bayê jiyanê herikîbû cûdî
gerîla bi evînek azad meşiyabû
jiyanê li ser vî çiyayî jîn da
jiyan li vir hat dorpêçkirin
li vir birîndar bû
lê dîsa
û careke din
jiyanê li ser vê axê birînên xwe kewandin
û careke din kulîlk veda azadî
li vir
li cûdî
li botan
û dê careke din govend were girêdan
li vir
li Kurdistanê
di demsalek biharê de
di rojek Newrozê de...
yaşamak gerek
yaşamı yaşatmak, çoğaltmak
ve savaşmaksa bu
savaşmak
bölünmüş düşlerini, bölünmüş özlemlerini
yeniden birleştirmek
yeniden kavuşturmak
bir dağı denize yuvarlar gibi
bir denizi dağa taşırır gibi
Açıkçası Kitaba başlamadan önce bu denli duygu içerisine gireceğimi sanmıyordum. lakin xeyri arkadaşın da dediği gibi okurken çok zorluk çektim.kitabın her bir satırı beni ulaşılamayan güzelliğe götürdü ve tarifi olmayan acılara.gidenleri,gidipte dönmeyenleri düşündüm.ne de zordur simdi gelmeyeceğini bildigi halde her an gelecek gibi hissetmek..
kitabı yüreğim ağlamaklı zor bitirdim dilerim sizde okurken oldukça zorlanırsiniz..