çocukluğum, tırmandığım dut ağaçları
sınıflar, ofisler ve birkaç kitap, filan
arkadaşlar, kavuşmalar, ayrılıklar elbette
kısacık bir öyküden başka nedir ki insan
var sayılmıyor ne ki, fotoğrafı olmayan
bu gidişle bakarsın, keder de belgelenir
üzerine bir yaprak gibi düştüğüm nehir
ey hayat, görkemli unutkanlığım