kederle can çekişen suratlarını çevirip
gözleriyle ah ettiler bana.
dört kere elli canlı adam
(ne inilti duydum ne de sızlanma)
güm diye düştü, cansız yığın gibi
hepsi bir bir devriliverdi.
ruhlar uçtu bedenlerinden,
saadete ya da kedere, kaçıp gitti!
ve her bir ruh yanımdan geçti,
kundaklı yayımın vızıltısı gibi!
Sayfa 25