"Şimdi anlıyorum ki insanlar kendilerine bakmak yani fizyolojik ihtiyaçlar için yaşıyorlarmış gibi görünüyor olsalar da gerçek şu ki insanlar yalnızca sevgiyle yaşıyorlar," der Tolstoy.
Zira insan sevgiyle Yaşar, muhabbetle yeşerir, kabul görerek varlığını tescillettirir. Kim Ne derse desin tüm yaraların, ruhumuzdaki arızaların şifası karşılıksız sevgidir.