Türk yazınında "Eşya'nın Şairi" olarak ün almış, 1925-2013 yılları arasında ömür süren, değerli sanatçımız Sedat Umran'ın şiir kitabı. Şiirlerini genel itibariyle vezin ve kafiye esaslarını dikkate alarak yazmıştır. Ahmet Haşim'in sanat anlayışından etkilenmiştir. Kitaptaki şiirlerin tamamını etkileyici ve sanatsal açıdan başarılı bulduğumu söyleyemem. Fakat bununla beraber güzel mısralar, dörtlükler de vardı. Kafiyeyi yakalamak için bazı yerlerde zorlama ifadeler katılmış şiire. Bu biraz estetik seviyeyi düşürmüş. Kitaptaki en beğendiğim şiiri olduğu gibi yazarak bitiriyorum:
"Gittin dağ gibi büyüdü yalnızlık
Issızlığın iki ucunda şimdi sen varsın
Tam ortasında yokluğun, yokluğun, yokluğun
O konuşsa konuşur, sussa susarsın
Gittin taş atarak denizlerime
Halka halka genişleyen anıların kaldı
Girdin, çıkmamak üzere dehlizlerime
Birden yaşamanın hızı azaldı
Gittin, boşandı içimde sevincin yayı
Kim öğretecek bana ah sensiz yaşamayı..."
