göğsümde birkaç satır var
mısralar yüzüme bakmıyor
belki bir gün kalbimi okursun
kalem de tutmuyor artık
parmaklarım klavyede kaldı
hülâsa sevgilim
aşk vebaymışayrılık şifa olsun
en çok yollarda güzelmişim meğer
her dokunuştan sonra cebimde yarım şiirler
sonunda kendime yürürken buldum kendimi
yeşermeyen çiçeklere verdiğim suylaüşüttüğüm mısralardan özür dilerim
İncinmekmiş meğer biraz da sevmek
Okşamak yüzündeki yorgun yaşları
Her gün yatağında azalan ırmak gibi
Uzun bir ölümmüş altı üstü yaşamak
Ama çok kırgınım, hala ölmedim Tanrı'm
Kendime çok kırgınım, hala burada dünya!