Sanırım ben dahiliğimden, kimsenin beni anlayamıyor oluşundan değil; kimsenin beni sevmediğinden ve sıkıcı ve sıkıcı bulduğundan asosyal olmuştum. Yani asosyallik benim kendi seçimim, hür irademle edindiğim bir tavır değil; zorunluluğumdu.
Onsekiz yaşında bir yeni yetme üniversite öğrencisinin kendini bulma hezeyanları şeklinde özetlenebilir bu kitap. Dizüstü edebiyatının bir başka fenomenimsisi..