Selamünaleyküm
Bu aralar kendimi bu tarz kitapları okumaya adadım. Çok severek aldım ve çok severek okuyup bitirdim. Okurken adeta içim ısındı diyebilirim. İyi ki okumuşum, bu tarz kitapseverlere bir öneri olsun, pişman olmazsınız
Kitabı Aişe anneminiz dilinden okuyoruz. Tanıdıkça daha çok seviyoruz, kitabı bitirene kadar tebessüm yüzümden eksik olmadı. Çok naif, kibirsiz, muhteşem bir insan.
Okudukça sorguladım, düşündüm;
Bir defasında akrabalarımdan biri, beni iftara götürmüştü binbir rica mihnetle de, sofrayı görünce titreyerek ağlamaya başlamıştım, zira sofrada hurma ve suyun yanı sıra kurutulmuş et de vardı... “ Niçin ağlarsın annemiz?” diye sorduklarındaysa.. “ Resulullah bana söylemişti: Benden sonra kıyamete yakın, mü’minlerin sofraları şölen sofralarına dönecek, şimdi geniş sofralarınız bana bunu hatırlattı” demiştim..
Şimdi düşünüyorum Aişe annemiz veyahut Peygamberimiz bizim sofralarımızı görse, burun kıvırdığımız o yemekleri görse, çöpe atılan oekmekleri, bize neler söylerdi?
