Çocukların doğruyu söyleyebileceğine neden büyükler inanmazdı ki? Asıl onlar yalan söyler, gizli iş çevirir sonunda da birbirleriyle konuşmazlardı. Tıpkı anne ve babası gibi. Ama çocuklar öyle miydi? Mutlu olmanın yolunu her zaman bulurlardı. Hiç bir şeyi kafaya takmaz, oyun oynadıklarında kavga çıktığı vakit hemen çözmeye çalışırlardı ki eğlenmeye devam edebilsinler. Bol bol hayal ederlerdi. Hayal kurmaktan kime ne zarar gelirdi ki?