yumub gözlərimi, dilək də tutub,
söndürdüm yolumda yanan şamları.
çiçək qoxusunu sinəmə çəkib,
tərk etdim, tərk etdim mən adamları...
indi,
indi kim unudur, unutsun məni...
Demem o ki, yokluk da varlıktır ben şaşırmadım; öyle bakmayın! Bizi en çok mutlu eden şey, aynı zamanda en çok kahrı da verecek olandır. Çünkü biz onu, yokluğuyla birlikte severiz.