Ah benim koca gülüşlü küçük kız çocuğum. Durma öyle orta yerde... Çünkü ben bazen, otuz yaşımın yılgınlığıyla selamlaştığımda, Yaşamın heyecanının ağırlığını, gök gürültülü bir yağmura taşıyorum, senin küçük omuzlarında... Ama ne olur... Sen yine de bakma benim kağıttan yorgunluğuma... Gökyüzünün sihirli diyarlarından düşen renkli damlalarla... Rüzgarda uçuşan fistolu elbiseni, aynı parıltılı hevesle boya...

Sayfa 41Kitabı okuyor

Yerçekimsiz Ayak İzleri Sumru Şengül