Çocukluğumu bir sandviçe benzetecek olsam, içinden dışarıya sarkan falan olmayan bir sandviç derdim. Yalnız da ihtiyacımız olan kaderi vardı, daha fazlası yoktu. Şimdi annem olsa "ve daha adı da yoktu"diye ekler ve ardından o bal tadındaki kucaklamalarından biri gelirdi.