Bu yürüyüşler bir İhtiyacı karşılıyordu:İş yerinde sıkı sıkıya denetim altına alınmış dinsel ortamdan bir kurtuluşu ifade ediyordu, bunun bir terapi olduğunu keşfettiğimde normal bir şey dönüştüler ve yürümeye başlamadan önceki yaşamın nasıl olduğunu unuttum. İş, bir mükemmeliyet ve yeterlik rejimiydi ve bunların ikisinde de ne doğaçlamaya ne de hataları mazur görmeye yer vardı.