Luther’in kişiliği yapısal olarak iki şeyi brındırıyordu: Bir yandan incil okurunun, İncil çevirmeninin, ibadet eden kişinin, ruhani şairin, titiz metin yorumcusunun ve bestecinin dalgın ve düşünceli yalnızlığını yansıtırken, diğer yandan hatibin, tartışmacının, kamuyu arayan dil ustasının aktif, yaratıcı ve iletişimsel açıklığına sahipti.