İçimde bir ateş vardı ve her geçen saniye bu ateş daha çok körükleniyordu. İnsanlar genellikle öfkenin zamanla söndüğünü söylerdi ama benimki; bu tabuyu alt üst ederek zamanla büyüyordu. Kıvılcım, ateş; ateş, yangın olmuştu ve şimdi yangınım cehennem olmaya hazırlanıyordu. Tüm Rouph yönetiminin cehennemi olmaya...
"O, kardeşi için hayatını tehlikeye atacak kadar cesurdu. O, hapsolduğu kafesin parmaklıklarını yıkmaya çalışan bir kuştu. O sadece özgürlüğü için savaşan bir köleydi. Ve sonra köleden bir kral oldu."
Herkesin ama herkesin, hayatının iki parçaya bölündüğüne inanırdım. O iki parçadan ilki tekdüze ve sıkıcı geçerdi, ikinci kısmı ise bambaşka ve aşırı. Ya aşırı zor ya aşırı güzel...