Bir tezat içinde yaşıyoruz. İçinde bulunduğumız acımasız şartlar, en derin biçimde eşitsizliksizci, tüm mevcudiyetini yalnızca para üzerinden değerlendirildiği bir dünyayı bize ideal olarak sunuyor. Müesses nizamı partizanlar, muhafazakarlıklarını savunmak için bu dünyaya ideal ya da muhteşem diyemiyor. Bunun yerine bu düzen haricindeki tüm diğer ihtimallerin berbat olduğunu söylemekte birleşiyorlar. Diyorlar ki elbette mükemmel bir iyilik içinde yaşamıyor olabiliriz ama bir kötülük hali içinde yaşamadığımız için şanslıyız. Demokrasimiz mükemmel değil. Ama adı batasıca diktatörlükten daha iyidir. Kapitalizm adil değil. Ama Stalinizm gibi cani bir ideoloji değil. Milyonlarca Afrikalı'nın AIDS' ten ölmesine izin veriyoruz ama Miloseviç gibi ırkçı ve milliyetçi deklarasyonlar yapmıyoruz. Uçaklarımızla Iraklıları öldürüyoruz ama Ruanda'da veya başka yerlerde yaptıkları gibi insanların boğazını palalarla kesmiyoruz.