Tozan Alkan Gönderileri
Tozan Alkan kitaplarını, Tozan Alkan sözleri ve alıntılarını, Tozan Alkan yazarlarını, Tozan Alkan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Keder Sana Yakışıyor
Ne kadar değişmişsin görmeyeli,
Ellerin güzelliğini kaybetmiş nasırdan,
Hüzün rengi almış saçlarının her teli
Gözlerine gölgeler düşmüş kahırdan,
Gözlerin ki, gördüğüm gözlerin en güzeli
Ne kadar değişmişsin ben görmeyeli
Böyle mahzun kederli değildin eskiden
Fıkır fıkır gülerdi gözlerinin içi
Dudakların nemliydi sevgiden, arzudan
Yapraklarına
yeryüzünün hüznü
Sesinde bunca yağmur birikmiş
yeryüzü iki sokak ötende
zaman oradan karışıyor hayata
yorgun göğsünün üzerinde kuşlar
kıpır kıpır.
ağacın kalbi kabuğunda
gökyüzü bulutun tașıdığı mavi
rüzgâr kimbilir nereden gelir
yarı yarıya bölüşüyoruz bir günü
yerle gök arasında.
bunca uykusuz ağaç varken
orman bir başına kalmış gecede
oturmuş bizi bekliyor yağmur
bir hayâlden çıkmış gibi dalgın
ve tedirgin kendine.
Sayfa 45
kesintisiz bir akşam oldu bu akşam
pencerede bilmediğin yağmurlar vardı
içinde kocaman bir orman
sen tuttun hep kuytularını sevdin.
Sayfa 26
murdar hayat
İşmar ettin çünkü vardı hayatta
üstüne sinen iştahın acelesi
dalları bırakıp ağaca gittin.
kalbin; kimsesiz bir akşamüzeri
kaldı kırılgan kovuğunda
bilmedin unutmak nedir, niyedir
yüzünde lekesi var șimdi ağacın
bir dizeyle açılmış geniș alnına
"toprak; bunca sözü dal eden"
utanma bir rüyâdan, bir hayâlden
bașımı dik tut yine, gönlünü eğ
yüz verme murdar hayata ey
az șey değil, çünkü ölüsün sen.
Sayfa 22
gövdemden uzağım böyle kaç zaman
kalbim, ağır ișçi, ağır yaralı
hazza benzer bir yorgunluk
kapımı çalıp duruyor teneșir sesiyle.
Sayfa 21
bir kadın aynaya bakacak
günü yüzünden silmek için
uzun uzun susacak sonra
eksik eksik susacak.
Sayfa 20
bundan böyle hiçliğin hükmü sürecek
neyi anlamaya çalışsam anlamsız
yağmur kirpiktir, deniz kara
çocuk kum saati.
bir yerlerde taze bir sabah var
günaydın iyi kuşlar.
gidip 0 sabahı beklemem gerek.
Sayfa 18
AĞIRLIK
Yıllar var ki yün ören
kadınlar kadar geçmişim kendimden
parkeleri küflenmiş bir evin
uçuruma açılan koridorlarında
nefesimi tuta tuta ölüyorum
vaktin ağrılarını içime çekerek.
bağışlanmak için çok geç,
bağışlamak içinse erken
iki bayram arasında hayatla yüzleşilmez
kendime sakladığım her masum söz
beni yaralar ilk, yani hiç kimse
daha gerçek değil gölgesinden.
Sayfa 17
Her adım insanı son adıma götürür.
Sayfa 15