çocuksuz büyüyor evlerde
şimdi çocuklar
çocuğum çocuksun çocuk
demedi çocuktan büyümemiş anne
korkuları hızla gerilmiş baba
ufkunu ben onlarda görüyorum
bulanık her göğün
çiçeğe durduğunu sabır yemişinin
insanlar yorulmuş olmalı bunca zaman
içinde kalp elinde umut taşımaktan
gözleriyle ölü doğan güne bakmaktan
aynı musallayı koklayıp aynı toprağı öpmekten
başı dönmüş olmalı dönmesi gibi dünyanın
....
ölüm binenlerin hiç
inenlerin hep olduğu
son durağıdır ömrün
ah bu başlamadan biten yaşamak
hayata tekme vurup
bir çukura gömmüşler
yalnızlığın orta yerine
bezgin bir ad koymuşlar: ölüm