Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Veysel Nazlı Yorumları ve İncelemeleri
Veysel Nazlı yorumları ve incelemelerini, Veysel Nazlı kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Veysel Nazlı puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Harika bir duygu aktarımı. Sindire sindire her cümlesini özümseyerek okumalı... Yer yer kendimi bulduğum, yer yer başka diyarlara daldığım kitap. Şiiri sevdiresi...
Oblomovculuk
Kitap üşengeç insanların hayatının küçük bir kısmına yer vermiş ve onların aslında hayatta önemli bir şeyler bırakabilmek için kendilerini nasıl zorladıklarına odaklanılmış. Yaşadığı duygu değişimleri gereği size içini dökmüş şaire gündelik yaşamınızda rastlarsanız ona insanların birazının hayalleri için çabaladığını birazının da hayalkırıklıklarından kaçtığını söyleyin. Bu arada ona simit alırsanız bu kendi sakinliğini arayan insana iyilik yapmış olursunuz.
Ruhsal anlamda kötü hissettiğiniz zamanlar sizler de kahramanımız gibi karanlık bir odaya kapanıp soyutlar mısınız her şeyden kendinizi?
Kahramanımızın adı yok, parası yok, kıyafetleri pis, tembellik içinde günlerini geçirirken bir de varoluşsal sancılar çekiyor.
Uyumadığı zamanlarda sokaklarda geziyor insanları izliyor ama aslında insanlara ve insanlığa çok öfkeli bu yüzden de yalnızlığı tercih ediyor.
Öncesini bilmiyoruz ne yaşamış onu buraya ne getirmiş.
Birebir yaşadığı her ânı, her duyguyu anlatıyor bize.
Zaman zaman sinirlendiğim, bu kadar da olmaz dediğim karakter bana "Tam da bu kadar işte" diye veryansın ediyor satır aralarında.
"Gel seni de dibe çekeyim, içimi kemiren karanlık düşüncelerime ortak ol, birlikte dağılalım" diyor,
huzursuz etmek için beni elinden geleni yapıyor, uymuyorum ona ayak diretiyorum.
Bir kahve içimi vaktimi alacak bir okuma beni nasıl bu kadar etkiliyor anlayamıyorum!
İlginç bir şekilde kelimelerin büyüsüne kapılıyorum...
O uykusunda uyurken, rüyasında savaştığı yaratıklarla onu başbaşa bırakıp usulca kapatıyorum kitabın kapağını daha fazla dibi görmeden.
Biliyorum uyandığında belki Gregor Samsa'nın hissettiği gibi bir böceğe dönüştüğünü hissedecek kim bilir!
Tavsiyedir dostlarım.
Kitaplarla dolsun ömrünüz
Yalnız ve aç bir adam,
Karanlık bir oda
Ve toparlama çabasıyla tümden dağılan avare bir hayat...
Hayatta bir başına kalmış yalnız , depresyonu dibine kadar yaşayan ve aç bir adamın gün içinde yaşadığı tüm olayları, dışarıda karşılaştığı insanların gündelik hayatını kaleme aldığı bir roman @veysellnazli nın DAĞILMA adlı kitabı..
Karakterin adı yok, işi yok, parası yok, kalacağı doğru düzgün bir evi yok.. Yazar o depresyon halini öyle bir yansıtmış ki iliklerinize kadar hissediyorsunuz
Hep sevmişimdir yer altı edebiyatını.. Zevkle okuduğum bir kitap oldu..
Kitabı okurken Tutunamayanlar aklıma geldi sık sık.. Kitabın sonunda ise tam bir Franz Kafka'nın Dönüşüm kitabını anımsattı..Çok güzeldi.
Kitabın kapak tasarımını ise çok beğendiğimi söylemek istiyorum. Dikkat çekici ve güzel bir ayrıntı olmuş. Kitabı okuyanlar ne dediğimi anladı.
Gönül rahatlığıyla tavsiye edeceğim bir kitap okudum.
Dağılma...
Aylardan Mayıs. Zamanı neden belirtmek istediğime dair sizi ikna edebileceğim herhangi bir fikrim yok. Yüz yetmiş metrekarelik bir evin otuz metrelik bir odasında, altına sünger yığılmış kıçı kırık bir sandalyede oturmuş inceleme yazıyorum.
Bir kitap okumuştum. İsmi Dağılma. Nedensizce bu kitap düştü hatırıma. Başka şeyler de düştü aslında ama dağıttım onları Dağılma kitabının karakteri gibi acımasızca ve umarsızca... Dağıldım, dağıttım ve biraz daha yaşadım. Hala yaşıyorum öyle ki parmaklarım klavyenin üzerinde ne yazdığını bilen parmaklar gibi geziyor oysaki ne yazacağıma dair fikirlerim sürekli dağılıyor ben yazmak istedikçe onlar inatla dağılıyor. Neyse Dağılma kitabın da yazıldığı gibi “Ama bazen dağılma çok daha kuvvetli bir birleşmenin habercisi olabilir.” Ben de buna inanayım.
Seneler geçmesine rağmen kitabın hatırıma düşmesi tuhaf. Herhalde bu kitap hayat denen metafordan yeterince nasibini aldığı için hatırıma düştü. İyi ki de düştü çünkü dağıldım.
En beğendiğim alıntısı da buydu: “Kural buydu işte, her şey akıp gidiyordu ve biz de hayatın kendisiyle birlikte sürüklenip gidiyorduk.
Roman her günü bir önceki günün aynısı olarak doğan,günlerini tekdüze geçiren uykularıyla saatleri dolduran,karamsar, pesimist bir adamım dağılma halini anlatır.İçinde yaşam isteği bırakmayan anlarına şahit oluruz.Mütemadiyen iç sıkıntısı olan ve bu sıkıntıların kaynağıyla yüzleşmekten kaçan ve anlık umutlar yaşasa da depresyona teslim olmuş bir adamla tanışırız.
Etrafıyla,etrafındaki sıradan şeylerle bazen kendi saç teliyle bile savaşan,bunları kafaya takan bir adamın üşengeçliği,depresyondaki hali kitabı okurken yoğun bir biçimde hissedilir.
Depresyon ve pesimistliğin belki de en üst seviyesi yansıtılır.Okurken bu ağırlığı hayli hissettim ve gerçekçi anlatımın etkisiyle de romandan çok keyif aldım.Yani o beni boğdu ben keyif aldım,ilginç ama gerçek bu!Romanda yer alan depresyon en çok açlıktan beslenir .
Yazar anlatımında net olma halini seçmiş, durumu ve söylediğini,derdini dolandırmıyor ve anlatımda böyle bir seçim yapmamış olsaydı bahsettiğim “boğulma” hissini yaratamazdı.
Açlık,pek bir şey yapmadan günü geçirmek,zamanı uyuyarak harcamak,bir insanın hem bedenen hem ruhen dağılması...Bu dağılma tepeden tırnağa ve tüm düzeni yerle bir eden bir dağılma.Roman kahramanı toparlanabilecek mi,toparlanmak istiyor mu,en azından çabalayacak mı?Sorular romanın sonunda yanıt bulur.