Sevmek kolay mıydı? Her insan becerebilir miydi o iki kelimeyi hakkıyla vermeyi?
'Seni seviyorum'
Kolaydı dilde söylenmesi. İki kelime, tek cümle. Bu kadar basit, değil mi? Hem de hiç değil.
Kimi insan bu iki kelime, tek cümlelik ifadenin olumsuzunu duyduğu an büyük bir hesaplaşma yaşardı kafasında. O beni sevmiyor... Sevmemek... Ne kadar basit bir cümle değil mi? Basit ama anlamlı. Kim anlamsız diyebilir şu ifadelere? İtiraf edin ki bu iki ifade insanın hayatını yönden yöne sokabilecek kadar anlamlı ve bir o kadar da kalbine yön verici kadar hayatın merkezidir.
"Niye başını kapatıyorsun ki? Yanında ben varım, kimse sana yan gözle bakamaz zaten."
Bu düşüncesi karşısında kaşlarım havaya kalktı. Şaşırmıştım. "Ben bunu Allah rızası için örtüyorum,"
Piyanoyu çaldıkça, ruhum dinleniyor ve büyük bir huzurla doluyordum. Parmaklarım siyah beyaz tuşlarda ahenkle dans ederken, kendimi dünyadan soyutlayıp, kendi düşünce âlemime dalmamı sağlıyordu.
"Kızım..." Elini dizime koyarak yanıma oturdu. "Ah... Bu günleri de mi görecektim? Sen doğur, büyüt, yetiştir, okut ama sonra elin adamı gelsin senin yüreğini söksün götürsün."