Mekânın içinde bir nesne olmazken, mekân
seni duvarlarla çevirmemişken. Üstünü kapatmamışken. Seni yaşamdan uzaklaştırıp bir varoluş odasına kilitlememiş, dünya üstünekapatılmamışken. Gök enginliğindeki vakitlerin daracık bir odaya sığmamışken.
Ben öylece kendini asıl zannetmenin ama asıl olamamanın ağırlığı altında, günlük dünyanın bitmeyen ivedilikleri ve sözde hayatiyetleri altında kalmışken.