Kendi dışımızda kalanlardan korkarız; çünkü ötekiler bizi bir zamanlar yapmaya niyetlendiklerimizle ya da yapmayı düşündüklerimizle değil, yapıp ettiklerimizle, gerçekleştirdiklerimizle yargılarlar, hakkımızda bunlara dayanarak bir hüküm verirler.
Kişi kendine ilişkin ne türden bir yargıya varılacağını bilmemektedir. Buda onun kuşku ve huysuzluğunu iki kat arttırır. O dostluk maskesinin arkasında kaçınılmaz bir reddedilmenin gizlenmediğini kim söyleyebilir ki?