Bizi biz yapan kişiliklerimizdir.Zayıflıklarımız tuhaf eğilimlerimiz, garipliklerimiz, korkularımız; bunları çıkartsan geriye ne kalır? Koca bir hiç.Sadece mutlu, aptal insan kabukları.Boş gözler,boş ifadeler...
Neden durmadan sürekli, yeniden yanlış insanı seçiyoruz? Niçin her seferinde yalnız kalbi seçiyoruz? Acaba içten içe kendi hüznümüze, kendi hatalarımıza âşık olduğumuz için mi?