Winifred Stephens Posts

Dünyanın sürekli değişen çöplüğüne bir kere adımını atan insanlar, gün gelince oradan ayrılacaklardır; bunu sen de biliyorsun, öyleyse ne diye böyle duygulanıyorsun?

Sayfa 108Kitabı okudu

Korkunun pençesine düşmüş ben, o büyüleyici seslere karşı sağırlaştım, hoş danslara karşı körleştim, açlığa karşı duyarsızlaştım. Ölüm ateşine bir odun olacak ben, uyku nedir bilmedim; gecelerimin hepsini ölümümü düşünerek harcadım.

Sayfa 103Kitabı okudu

Reklam

Zeynep

Ah oğlum, insan kalbi merhametsizdir; nefret dolu adi insanlar, yüreğinde nefret beslemeyen adil insanlara acımazlar.

Sayfa 94Kitabı okudu

Zeynep

Sonu toprak olan bedene değer atfetmemizin sebebi nedir? Bedenlerimizin değeri, yanıp kül olmuş bir evden ya da koca okyanusta kaybolan mücevherlerden fazla değildir. Fani bedenlerin içinde yaşayıp da değerliyi ve değersizi ayırt edemeyenler, varlıkların özünü gözden kaçıranlar, ölümün pençelerine düştüklerinde bayılacaklardır. Bir çanağın içindeki tüm güzelliklerin boşaltıldığını düşün; lor, süt, peynir suyu, erimiş tereyağı, taze tereyağı... Geriye köpükten başka hiçbir şey kalmasın. Bu durumda çanak kırılsa ne yazar; yakınacak büyük bir sebep bulamazsın. Aynı şey beden için de geçerlidir. Ona asıl değerini veren faziletler içinden boşaltıldığı zaman, bedenin yok oluşu için yas tutacak pek sebep kalmaz. Lakin şu fani dünyada ölüm, iyi işlere uzak olan gururlu bir adamın bedenini paramparça etmeye başladığı vakit, o adamın kalbini de keder alevleri sarmaya başlar. Sanki biri içi peynirle dolu bir vazoyu kırmış ve güzel olan her şeyi israf etmiştir.

Sayfa 48Kitabı okudu

Zeynep

Bilge insan, başka kimselerin değersiz gördüğü nesnedeki değeri görebilendir.

Sayfa 48Kitabı okudu

Zeynep

Asil bir adam, kötülüğün pençesine düşerse, ettiği kötülükler yüzünden suçlanır. Öyleyse alt sınıftan bir insan erdemli davranıyorsa, erdemi hatırına ona karşı hürmet etmek gerekmez mi? İnsanların bedenlerine karşı saygı ya da tiksinti uyandıran, yine onların özüdür.

Sayfa 48Kitabı okudu