Zeki Müren'in söylediği bir şarkı vardı ya hani;
Koklamaya kıyamam,
Benim güzel manolyam...
Bu sözler gerçekten de doğruydu. Manolyayı koklamak, ona kıymak demekti.
Sanırım, o zamana kadar kendi hayatımla ilgili bir seçim yapmamı gerektiren ilk konu bu olacaktı. İlk seçimim... Bana ait bir tercih... Sonuçlarıyla hayatımı etkileyecek, sorumluluğunu üstlendiğim ilk karar...
İnanılmaz bir üzüntü kalbimin tam üstüne çökmüştü sanki. Ezilmiştim. Hayatım boyunca unutamayacağım o olayı, o utanç dolu anı sindirebilecek miydim? Ya o kabuslar hiç bitmeyecek miydi?