Bazen daha yoğundu duygularımız, o yüzden coşkuyla da
Karşıladığımız oldu hayatı,
Kimi zaman aykırı olduk, hiçbir mantığa sığmasa da
Rüzgâra doğru savurduk saçlarımızı,
Hayatın seyrinde bir kandil mumu iken bağımsızlıkların içinden bağımlı olduk,
Kelimeleri rastgele sıralayıp bazen bir cümle olamadık bile.
İmkânların azına çoğuna bakmadan bağdaştık, birleştik, ayrıldık.
Nice duyguyu savurduk fütursuzca, önemli rollerde oynadık.
Aynı şeyleri düşünüp aynı şeylere gülüştük belki;
Şirin gibi aşka sardık,
Ferhat gibi dağları aştık,
Yeri geldi Leyla olduk,
Mecnun’u ateşe sardık,
Aslı yolunu bulu,
Kerem’in sazı soldu,
Ne olduysa oldu,
Neticesinde sadece insandık,
Sadece insan.
