Hakkında
Yervant Gobelyan, İzmit Bardizag (Bahçecik) kökenli bir Ermeni ailenin dört çocuğundan biri. 1923'te İstanbul Rumelihisarı'nda doğdu. İlk eğitimini önce semtin Tateosyan Okulu'nda, daha sonra Taksim Esayan Okulu'nda aldı 1937'de mezun oldu ve bir daha hiç okula gitmedi. Bakkal çıraklığı, oto tamirciliği, marangozluk, nikelajcılık gibi birçok işlerde çalıştı. Dayısının kişisel kütüphanesinden yararlanarak kendini sürekli geliştirdi. İkinci Dünya Savaşı sırasında dört yıl askerlik yaptı. Askerde, yeni Ermeni şiirinin öncülerinden Haygazun Kalustyan'la tanıştı. Bir diğer öncü şair Garbis Cancikyan'la daha önce Samatya'da, üyelerinin çoğu Ermeni gençler olan Hilal Bandosu'nda tanışmış, dost olmuşlardı. 1940'larda İstanbul'da ilerici bir akım büyük bir hızla tüm edebiyat çevrelerini etkilemekteydi. Taksim'deki Eptalofos Kahvehanesi ise onların buluşma yeriydi...
Gobelyan'ın şiirlerden oluşan ilk kitabı, Yerani Te [Keşke] adıyla yayınlanır (1948) ve bunu yazarın emniyette sorgulanması izler bu yüzden Haçik Amiryan'ın Carakayt gazetesinden ayrılmak zorunda kalır. Aynı yıl Hagop Sıvaslıyan'la birlikte Eminönü Çakmakçılar Yokuşu Sümbüllü Han'da Onnig Aktaryan Matbaası'nda Luys [Işık] adlı haftalık gazeteyi çıkarmaya başlarlar. Bu gazete de parasızlık nedeniyle ancak bir buçuk yıl yayınlanabilir. O günlerde askerden yeni dönen Rupen Maşoyan ile birlikte Babıali'de, Reşit Efendi Han'daki Hagop Aprahamyan Matbaası'nda başyazarlığını Gobelyan'ın üstlendiği Tebi Luys [Işığa Doğru] haftalık dergisini çıkarırlar (1950). Bu dergi de bir buçuk yıl sonra parasızlıktan kapanır. Yervant Gobelyan o sırada yeni kurulmakta olan Ayk [Şafak] günlük gazetesinden aldığı davetle 1953'te Beyrut'a giderek gazetenin yayın yönetmenliğini üstlenir Beyrut'taki Ermenice dergilerde öyküleri yer alır. 1954'te İstanbul'a geri dönerek Marmara gazetesinde çalışır, 1957'de tekrar Beyrut'a döner. Uzun süre Ispürk [Diaspora] haftalık dergisinin ve Sevan yayınevinin yayın kurulunda yer alır. 1965'te Avrupa'ya gitmek üzere geldiği İstanbul'da kalarak Marmara gazetesinin yazı işlerinde görev alır. Hagop Sıvaslıyan'ın çıkardığı Baykar [Mücadele] haftalık gazetesinin de başyazarlığını üstlenir. Gobelyan, gazeteciliğinin yanı sıra 1970'te Gobel Yayınevi'ni kurar. Portsank [Bela] haftalık mizah dergisini dokuz sayı yayınlar. İzleyen yıllarda iki yıl Jamanak [Zaman] gazetesinde, daha sonra yine Marmara gazetesinde çalışır.
Yaşamının son on beş yılında Yervant Gobelyan haftalık Agos [Çığır] gazetesinde görev yaptı, Ermenice ve Türkçe dillerinde yazı ve araştırmaları yayınlandı.
2010 yılının Aralık ayında yaşama veda etti ve Balıklı Ermeni Mezarlığına gömüldü.
Eserleri:
Yerani Te [Keşke], (Tebi Luys Yayını - 1948)
Khıcanıgarner [Mozaikler], (1968)
Aşkarhi İnnerrort Hıraşalikı [Dünyanın Dokuzuncu Harikası],
(Gobel Yayınevi - 1972)
Yeraz Çunetsoğ Martig [Düşsüz Yaşayan İnsanlar],
(Rışduni Karakızyan Edebiyat Dizisi - 1984)
Menk Anunı "Hay Dzağig" Tırink [Ermeni Çiçek Dedik Adına],
(Nork Yayınevi - 1991)
Hoğov Mıgırdıvadzner [Toprakla Vaftiz Edilenler], (Nork Yayınevi - 1992)
Yotn Orı Heğ Mı [Yedi Günde Bir], (Nork Yayınevi - 1995)
Giaynki Lusantsken [Yaşamın Kenarından], (Aras Yayıncılık - 1998)
Memleketini Özleyen Yengeç (Aras Yayıncılık - 1998)
Unvan:
Yazar
Doğum:
Rumelihisarı, İstanbul, 1923
Ölüm:
Aralık 2010
Okurlar
2 okur beğendi.
16 okur okudu.
7 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
Bacon'ın bir sözünü hatırladım: "Kanunlar örümcek ağlarına benzerler. Küçük sinekler yakalanıp kaderlerine boyun eğer, hayatlarından olurlar, büyük böcekler ise parçalar, geçip giderler."
Atalarımız akıllı insanlarmış. Her fırsatta kullandığımız deyimler, atasözleri ve hem güldüren, hem düşündüren öyküler yaratmışlar. Biri hakkında konuşurken o kişi yanımızda bitiverse "iti an, çomağı hazırla" deriz.
Fakat, aynı zamanda kurnazlık da varmış atalarımızda. Mesela, "iti an, çomağı hazırla" deyişi eğer o kişiye şu veya bu sebepten uymuyorsa, lafı çevirip:
"İyi insan lafının üstüne gelir" deriz.
Ve inanılmaz bir ustalıkla "it", "iyi insan"a dönüşür bir anda ve o denli çabuk ki, kendisi bile anlayamaz nasıl değiştiğini.
Salkım Salkım Asılacak Adamlar
Aziz Nesin’in bir anı kitabının adı bu. Asılacak adamlar kim mi?
Aziz Nesin, Asım Bezirci, Kemal Tahir, Nihat Sargın, Hulusi Dosdoğru, Hasan İzzettin Dinamo, Can Boratav ve diğerleri. Yani yazarı, çizeriyle, emekçisi, öğrencisiyle 47 kişilik bir liste.
Ortak yanları mı? Siyasi şubece fişlenmiş birer solcu olmaları. Bu nedenle defalarca içeri girmiş çıkmışlıkları bulunmaları.
Bu kez nedenini bilmedikleri bir suçlamayla evlerinden, bulundukları yerlerden tutuklanmışlar, önce Sirkeci’deki Sanasaryan handa (Siyasi Şube’de) toplanmışlar sonra Harbiye’de hücreye atılmışlardı.
Şimdi , şu anda, bu mavi gök altında binlerce insan birbirini boğazlıyor, ölüyor, öldürüyor, "şehit" oluyor, "kahraman" oluyor; ve bir gün, bu kavga bittiğinde sağ kalanlar "galip" ilan edilecek, ölenler unutulacak ve hepsi hayattan ve ölümden paylarına düşeni almış olacaklar.
Dünya döndükçe seneleri ve mevsimleri getirecek bize, günlerimizi alacak, hayatlarımızı götürecek . . .
"Acıyı dağlara vermişler, dağlar taşıyamamış. İnsana vermişler, katlanmış ... acıya da, kedere de ... "
İletiler
Çok güzel
Aklımızdan çıkarabilseydik keşke
şimdi süslediğin bu çayırların
geçen yıl emdiği teri, kanı, gözyaşını,
rengârenk çiçeklenmiş ağaçlarının altında
toprağa düşen sayısız kahramanları
aklımızdan çıkarabilseydik keşke…
çıkarabilseydik keşke…
keşke… 
Yervant Gobelyan
Yorumlar ve İncelemeler
