Insanlığın problemleri ve çözümleri algıyla başlar. Algı ise kavramlarla yönetilir. İnsanın, evvela "insan" kavramını anlaması gerekmektedir. Sadece kan, kemik ve etin bir araya gelmesiyle ayakta duran bir varlık değildir. Çünkü insan, ancak sonsuzluğu isteyen bir ruh ile kendini layık olduğu yere oturtmuş olur. Bu ruh ile "dünya", "aşk", "sevgi", "yaşam ve hatta "ölüm" anlam kazanmış olur. Insan, bu ve benzeri kavramların gerçek anlamlarını aramakla ve bulmakla yükümlüdür. Hepimiz bu arayışta, birbirimize aynı dünyadan farklı dünyalarımızı sunuyoruz. Önemli olan dünyalarımızın hakikatten nasip alabilmesi.
Nefes muhasebesi yapmak mıdır yaşamak, Yoksa iki nefes arasında hayaller kurmak mı? Geleceği planlamak mıdır yaşamak,
Yoksa geçmişe hayıflanmak mı?
Fırsatları kollamak mıdır yaşamak?
Ve her fırsatta "şimdi"den uzaklaşmak mı,
Aranılması gerekenleri hep uzaklarda aramak mı?
Herkesten kaçarcasına kabuğuna çekilmek midir yaşamak,
Yoksa hürriyetleri çiğnercesine hür olmak mı? Değerlerini bilmek midir yaşamak?
Bilip tatbik etmek mi,
Yoksa değerlerini hiçe sayarak değerinden kaybetmek mi?
Bir yere gelmek için tırmanmak mıdır yaşamak,
Yoksa yıllar süren tırmanışın sonunda ansızın düşmek mi?
Silgiyi kalemden daha rahat kullanmak mıdır yaşamak,
Yoksa yazdığını silmeden önce defalarca düşünmek mi?
Yaşamak, sevilmek ve seveni sevmektir. Yaşamak ne için yaşadığını bilmek,
Yaşadığın şey için ölmeyi niyaz etmektir. Yaşamak herkese rağmen kendin olmaktır. Zamandan ne kadar farklı olsan da
Hak yolu tek bilip yolunda durmaktır. Yaşamak her şeyin iyisine, güzeline talip olmaktır.
Dünyaya takılıp kalmamak Ahiret için dünyayı kullanmaktır.
Gözlerimdeki ışığa aldanmayın,
Ruhumda geceyleyim âdeta...
Sarılıp hüzne uyumaktayım.
Hasretim bu gecenin sabahına.
Bir güneş doğacak bu geceye,
Sabahın ilk ışıkları olacak.
Aydınlık boğacak bu geceyi,
Ruhum esir olmaktan kurtulacak.
Bir ben var bende, benden zalim,
Beni benden alır, yine bana kalır.
Bir ben var bende, benden sakin,
Beni bana getirir, yine bana kalır.
Ben benle kavgalıyım, ben bana düşman.
Ben bana derdim, ben bana derman.
Çıkmazdayım sonsuzluğa çıkan bu yolda
İki gerçek son var beşeriyet hakkında. Sordum: Hangisi yazılı benim alnıma? Gördüm: Yazım gizliymiş yaptıklarımda.
Bitmeyen ağrıların uğrak yeri oldu başım. Dökülüyor her derdin kefenle sardığı saçım.
Adım adım her adımda bir tuzak,
Yüzümdeki çizgiler yaşımdan çok uzak.