"Belki de benim o kuş,
tren camlarında bir görüp yitirdiğin,
belki de kanat vuruşlarımdır içinde uçuşan o sevinç, o ayrılık, o keder...
gitmekle kalmak arasında çoğalan hüzün, yüzümdür belki dolunay...
Belki de benim o kuş yüreği sıcak, elleri yok." *
Yüzünü biriktiriyorum şimdi.
Soyları kocalarının adında eriyen
göçmen kadınlar gibi, hüzünlü ve sesim titreyerek
ne kadar alışkınım bilsen
bütün kanamalara... gülümseyerek.
"Bir ardıç kuşuyum ben
Toprağa düşeceğim bir gün
İçimde çimlenen tohum çatlatıp yüreğimi
Ağaca dönsün ve yüzyıl yaşasın diye
Hiç ardıma bakmadan öleceğim.
Yüzünü biriktiriyorum şimdi."