"Bir ardıç kuşuyum ben
Toprağa düşeceğim bir gün
İçimde çimlenen tohum çatlatıp yüreğimi
Ağaca dönsün ve yüzyıl yaşasın diye
Hiç ardıma bakmadan öleceğim.
Yüzünü biriktiriyorum şimdi."
"Belki de benim o kuş,
tren camlarında bir görüp yitirdiğin,
belki de kanat vuruşlarımdır içinde uçuşan o sevinç, o ayrılık, o keder...
gitmekle kalmak arasında çoğalan hüzün, yüzümdür belki dolunay...
Belki de benim o kuş yüreği sıcak, elleri yok." *
Yüzünü biriktiriyorum şimdi.
Soyları kocalarının adında eriyen
göçmen kadınlar gibi, hüzünlü ve sesim titreyerek
ne kadar alışkınım bilsen
bütün kanamalara... gülümseyerek.