Çocukluğumun incisi Dedektif Kurukafa'nin önceki kitabı o kadar kötü o kadar kötüydü ki iki yıl önce aldığım devam kitabını daha yeni okuyabilecek gücü buldum kendimde. Çok şükür korktuğum gibi olmadı; bu kitap woke sosuna bulanmayan klasik bir Dedektif kurukafa kitabıydı.
Serinin ilk kitaplarını onar kez falan okuduğum için her bir olay ezberimde ama yakın zamanda çıkardığı kitaplardaki hiçbir şeyi hatırlayamıyorum. Son kitabı okumamin üstünden de iki yıl geçtiği için biraz adaptasyon zorluğu çektim, bazı olay ve kişileri unutmuşum. Okudukça okudukca hatırladım ama hala daha neden Omen denilen karakteri okuyoruz anlayamıyorum. Onun olduğu kısımlar acayip sıkıcı ve kitabın yarısını işgal ediyor. O kadar darlandım ki atlaya atlaya okudum o bölümleri. Bir de sırf yazarın kız arkadaşı biseksüel olduğu için Valkrie'nin de biseksüel olmasına hala içerliyorum. Yönelimi ile sorunum yok, yönelim değişikliğinin sebebi ve hikayeye yedirilememesi ile sorunum var. Bir de kız arkadaşı ile tabi... Okur zevki çok düşük bir karakter Tanith gibi biri olsaydı çok daha mutlu olabilirdim. Tüm bunlar harici fena kitap değildi, yakın zamanda diğer kitabını da okurum.