Kulak verin bu muhteşem yazara!! Çünkü o insanın kibrini, nefretini, gelgitlerini kaleme döküyor. Zihnimizle oynuyor ve tüm düşüncelerimizi ortaya koyuyor. Belki baş karakterden nefret etmenizi sağlıyor ama asıl amacı tabi ki bu değil. Asıl amacı insanın kendisini anlaması. Bir deneme yazarken bile ahlak kurallarını göz önüne alıp eleştiri almamak için düzgün insan modelini çiziyoruz ya hani. Dostoyevski öyle değil. İçinden ne geçiyorsa onları yazıyor. Yalan söylese bile peşinden 'hayır hayır yalan söyledim' nezaketini gösteriyor. İlk kez bu kadar içten ve düşüncelerini korkmadan yazıya döken bir eser okudum. Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölüm Yeraltı. Bu bölümden yazar yaşadığı yerin bir yeraltı olduğunu düşünüyor ve kendi kendine kimseye diyemediği düşünceleri, kendini tanıtmak mahiyetinde yazıyorrr yazıyorrr. Evet okuyan herkes nefret eder bu kişilikten ama insan kendini görüyor, ölçüyor, tartıyor.. hem kendi insanlığını hem de diğer insanları.
İkinci bölüm Notlar. Bu bölümde karakter dışa açılıyor ve insan ilişkilerini kendi hatıraları ile anlatıyor. Fuhuş, çıkar ilişkileri, sahte arkdaşlıkları gözler önüne seriyor. Bu pasajdan anladığım şu ki; her kitap kendi dönemini yansıtır. Bu eser de o dönemdeki Rusya'yı ele alıyor. Peki bu sorunları eleştiriyor mu? Tabiki de hayır. Asıl eleştirdiği bu sorunları eleştiren kişiler. Yani her insanın içinde negatif duyguların olduğunu ve bunları gizlemenin yanlış bir olgu olduğunu anlatıyor. Yani kısacası bı kitap, ruhumuzun ve bilincimizin yazıya dökülmüş hali. Okuyun, okuyun, okuyunn
109 syf.
·
Not rated
Hayattan önce iradesiz ve güçsüzler kendilerini harcarlar
Bu kitabı gördüğümde içeriğinin hiç bu şekilde olduğunu düşünmemiştim. Yani insanlığı yitirmek için önce bir insanlığa sahip olunmalı değil mi ama kitapta bu neredeyse hiç yok.
Yazarın hayatına bakınca eseriyle uyuşuyor. Bir nevi yarı otobiyografi gibi.
Kitap aşırı depresif ve intihar girişimleriyle dolu. O yüzden duygusal ya da zihinsel olarak
528 syf.
·
Not rated
Aşk dostluğu öldürür.
Türk Edebiyatında polisiye romanlarının öncüsü olarak tanıdığımız Ahmet Ümit'in okuduğum ikinci eseri olarak yer almaktadır kütüphanemde. Bu eseri aslında sırf cinayeti aydınlatmaya çalışan klasik polisiye romanları olarak değerlendirmek yanlış olur. Yer yer verilen tarihi bilgiler beni daha çok cezbetti desem yeridir özellikle olaylar
Geçen ayın tam da bugünü Harry Potter kitaplarını okumaya başladım. Kitapları okurken çocukluk ve ilk gençliğimde yaşadığım heyecanları tekrar yaşadım. Yeri gelip hüzünlendiğim yeri gelip güldüğüm seriyi okurken kitaplarla filmler arasındaki yer yer ufak, yer yer de büyük detayların her birini not aldım. Toplamda neredeyse iki yüz sayfalık bir not
Harry Potter ve Ölüm YadigarlarıJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 201623.3k okunma
Okumayanlarımız için kitap bir genç ve bir yaşlı adamın diyaloğu şeklinde başlayıp yine aynı şekilde ilerliyor. Yaşlı abimiz birçok konuda aslında yanılsamaya uğradığımızı-ki onun deyimiyle bunu yapan kendi benliğimiz dahi olmayabilir- herhangi bir amaç uğruna yapmış olduğumuz her türlü davranışın altında aslında nelerin yattığını çok “tatmin”
20 yıl önce okumuştum bu kitabı. Şimdi tekrar okumak istedim ve iyi ki okumuşum. O zamanlar beni çok etkilemişti. Hatta kitaplığımda bulunsun diye birkaç kez almış çok konusunu açtığım ve arkadaşlarıma merak ettirdiğim için arkadaşlarım almış geri istedimse de getiren olmamıştı. Bu seferki okumamda çokta etkilemedi beni. O zamanlar sanırım
