Spoiler içerebilir.
Bence çok fazla küfür vardı. Sadece ilk hikayede hak verdim. İlk hikaye benim en beğendiğim oldu. Diğerlerinde gereksiz olduğunu düşünüyorum. Ben kitapların daha yumuşak dilli olmasını isteyenlerdenim.
Sanırım yarı yarıya beğendim öyküleri.
İki hikayede hırsızlık olması ve belli belirsiz yerde hikayenin bitmesi (netlik isterdim) bir hikayede adamın biri patronunu zehirlemeye kalkıyor, ama zehri küçücük bir çocuk yiyor ve ölüyor.
Bunlar benim minik kalbime ters. Yazarın dili de çok benlik değildi. Tavsiye edeceğim bir kitap değil.
Sadece içinden birkaç öyküyü tavsiye edebilirim.
Son öykü çok güzeldi. Stopper. Bir babanın senelerce evde oturması sonra bir telefonla canlanıp yeniden doğması.
Ve ilk öyküden biraz bahsetmek istiyorum.
Çocuktan çok kötü bir olay saklanıyor. Çocuk çok uzakta ve ona kimse bir şey söylemiyor. Dedesi babasını vurmuş ve söylenmiyor düşün. Sebep de okulunu, derslerini etkiler diye.
Daha geçen köpeğimiz zehirlenmiş, ve bana söylemiyorlar, zaten uzaktayım diye. Bir de ben üzülmeyeyim diye. Kardeşimin hüzünlü sesinden öğreniyorum haberi.
Ve kızıyorum, diyorum ki "Üzüleyim anne,üzüleyim. Hayatta sürekli mutlu olamayız."
Sözün özü güzel hikayeler vardı evet ama kitabın geneline yayınca beni tatmin etmedi.
İyi okumalar.